Народнаму літаб’яднанню
Валожынскага РЦК
Рунее рунь у ранішніх палях,
Сцяжынка
Краем поля
Сцелецца…
Нам дорыць радасць родная зямля,
Нам кожнаму у шчасце светла верыцца.
І першы гром, і квецень па вясне –
Як першае каханне – не забудзецца...
Рунее “Рунь”...
А думаецца мне
Пра маладое племя нашых “рунеўцаў”.
Не першы год, як разам мы, сябры,
З задуманага многае што здзейснена.
Не згас пакуль да творчасці парыў,
Кіпіць жыццё – за вершамі, за песнямі…
Спрыяе творчасці – спагада і святло,
Спрыяе нам любоў да Слова роднага.
Аднак – паваяваць трэба было:
Паваяваць – за званне,
за народнае!..
Як вынік працы рупнай – кніжкі дзве,
І шмат чаго наперадзе задумана...
Усё, што робім – робім для людзей,
Як сейбіты
разумнага, культурнага!..
Жадаю, хай квітнее родны край,
З высокіх помыслаў у кожнага ўсё спэўніцца.
Няхай жывуць – Паэзія і Май,
І наша “Рунь”
У промнях славы
Грэецца!
|
|
